ISPANAK..

Niye geri döndün?
Özledim ..
Beni mi,Ispanak yemeğini mi!
Etli yaparsan yiyemem ben bilirsin!
Zeytinyağlı severim ben,Ege’liyim unuttun mu!
–Güvenemiyorum sana!
Kaçmak istediğin ‘o bankta ki gölgendi’ ! Kalmak istediğin ‘engel olamadıklarındı’ ! Kaçmak mı kalmak mı? Firar edilmiş aşkın, dönüşü olsa kimin gücüne gider ki! Sen üstüne alınma, sen küçük aşkın büyük çadırımda!

Sana sorularım yok, duymak istemediklerim var aslında. Önce git ben sonra anlarım. Ya da kal sormak istediklerim var! Bir dakika , öğreneceklerim bana ne katacaktı ki. Aklımı karıştırma, karıştırmana izin veren ben miydim! Her yer toz duman, zamanı yakalayamıyorum. Oyunun içinde oyun! Sende iyi oynuyorsun bende! Niye geri döndün?

Özledim..
— Güvenemiyorum sana!
— Peki!

Aşkın tenine dokunmaya cesaret edemeyenler, her zaman aynı ikilemin arasında doyumsuzca yaşarlar.

ÇATAL ..

Fırından taze taze aşk çıkar mı, ekmek gibi nimettir alıp başıma koyup öpesim sonra da sol yanıma koyasım geliyor. Üstüne Çörek otu serpilmiş aşk olur mu, bolluğu bereketi sevaptır!

Elin tutup halaya durmak da geliyor içimden, sus pus kuşların cıvıldamasını dinlemek de… Galiba hersey sudan sebep bahane ! Fıtratına uyduysa dünyam (D’si küçük) seninle dönüyor desem mübalağa etmem sanırım. Kabul olmuş dua desem, ne ara seni diledim ki!

Onca yürünmüş yol beni sana taşıyacaktı madem, onca acıdan sıçramalar mutlulukla sen kokacaktı sonunda! Önceleri kızıyordum düzene hatta sayıp sövmüşlüğüm bile var, edebimi aşmadan! Çok üzdün be hayat dur diye diye evirip çevirip evrenselliğe döke döke çürüttüm ya tezini … Ezber bozdurup, okumayı baştan öğrettin bana aşk dilinde.. Demek ki yaşadığın her zorluk sonunda mükaafatına sen bile hayret edebilirmişsin! Kim sonunu görmüş ki kahraman olsun, kahraman olmak için mutlak son mu yazılmalı ille !

Mutlu sonsuz daha evrensel bence. Hiç ummadığın anda çat kapı ‘ben’ geldim sesini duyabilmenin Çırpınışı seyrimde. Ya sağır olsaydım, ya kör ya dilsiz ! Duymasan hayatın seslenişini, görmesem yoluna denk gelişimi, dinlemesen ‘bu iş olur’ diyeşimi ! Soframa koyduğum misafir tabağım, salonumda ki boş üçüncü sandalyenin rengisin. Çatalım eksik, gelirken getirir misin!

BİR VARMIŞ…

Yüksek bir dağın tepesinden Olympia arenasına indim senin paraşütünle. Şelale akıyor dağın yamacından da sesi ile mest oldum. Vazgeçme benden dedin ! Öylesine! Aldanasım varmış … Ruhumun hızına yetişemiyorum ben, an ve an koşturuyor areneda! Seni gördüm yavaşladım, ruhumun dingin yanısın sen. İçimden bir ses sakin ol diyor, canım tez iken seni nasıl ılıman seviyor yüreğim!

Durulasım varmış … Hem herkese anlatıp, hem hiç kimse bilmesin diye konuyu değiştiriyorum. Onca cümlenin öznesi sen iken, zamire sığınmak varmış!

Ummadıklarının başına gelmesi, hayal ettiklerimde saklıysa… Düşleyesim varmış!

Kaydıraktan kayan çocuk gibi, bisiklete binen kadın gibi, yağmurda ıslanan aşık gibi özgürlüğüne sevdalanasım varmış!

O değilde çivit mavisi gözlerinin siyah kaşlarıma mıhlanası varmış!

Sevda sokak lambası gibi aydınlatıyor sözlerimi. Fikri firar etmeye meyilli değil bı sefer, sen kovalamadıkça kalasım varmış!

Günbatımı rıhtımda, papatya baharında, şarabın dokusunda, fıçının yıllanmışında

gerçek bir kalbe denk gelmek varmış!

BİR YOKMUŞ…

Sandıkların ve yapamadıkların var bu hayatta. Ben herkesin mutlak süratte bir kırılım noktası olduğuna inanıyorum. Adım adım zafere gidiyor gibiyim. Öyle kolay değil, düşüp dökezlemek de var engebeli yollarda. söz konusu hayellerin ise gayret etmek , istemek ya da dile getirmek bana göre yaşamın fıtratı. Zaman zaman bu işler öyle dönmüyor deselerde inandıklarımla yaşamak cok daha keyfli benim için.

Bugün kendim için ne yaptım ! İstedim, hayallerim için, yarım kalanları tamamlamak için. Yarın ne yapacağım, pes etmeden nefes alıp kontrolü ele alacağım. Sana ancak sen yol açabilirsin! Hedefin olduğu sürece , zafer seninledir! Mutlaka sana inanan birileri denk gelecektir.

Üst üste yığınla sorun çıkabilir, çıkıyorda… Bazen bocalarsın, hatta bocaladığın için ekstra göze batarsın. Sen büyük bir tecrübe de ve yoluna devam et! Kıyaslama kendini kimseyle, bekle zamanın gelmedi henüz. Diretme ama mücadele etmeyi de bırakma!

Bazen hayıflanıp olmuyor da dersin, hakkındır! İnsanoğlu yorulur! Vazgeçme! Son dönemeç hayallerindir!

EKMEK Mİ MAYALAMAK, YOĞURT MU ÇALMAK!

Hala sorguluyorum kendimi, neredeyim ne yapıyorum ne yapmak istiyorum. Ruhani olarak tatminsizlik iniş çıkışı eksiltip çoğaltıyor beni. Hayatıma dahil olanlar kadar Hayatımdan çıkan ya da çıkmak isteyenler oldu. Doğrusu iptal olan satış kadar, yapılan satış döngüsü arasında ince bir çizgiydi sanki. Giden niye gitti, kalan niye kaldı! Dahil olanın attığı zar düşes miydi!

Dünyaya geliş amacından başlayan sorgulama, evreni aidiyat duygumu , yarınımı değilde bugünümü sorgular nitelikteydi! Ucu bucağı olmayan gazların peşinde debelenmek için miydi! Nilda’ bin annesi olmak için mi! Tükettiklerimi biliyorum da ne ürettiğimi sorguluyorum. Kime ne faydam var! Belli ki birilerine elimi uzatmışım ki insanların koşulsuz güvenini sağlamış yaşam! Güvenmeyenlerse sırtımı döndüklerim, samimi dozuna inanmadıklarımdı! Yine de insan kaybetmeyi sevmiyorum ben! Hızlıca tüketilen bir senaryo yoruyor beni.

Hala sorguluyorum kendimi! Yüzde yüz tamamlanmış değilim aslında. Ufak bir kasabaya yerleşmek istiyorum 3 yıl içinde. Neden 3 yıl diyen olursa, ki ben olsam herkesin kendi hayatı derim! Derim de yazmayı sevmek düstursuzluk olmamalı, kendimi yazarak bulanlardanım ben.. İşimle ilgili hayallerim var tamamlanmayan hedef hayal değildir bende. Kızımın az biraz daha büyümesi meselesi! Kasaba diyordum!

Ufak şirin bir kahve dükkânı açarım, bisiklet kullanmayı bilmiyorum öğrenirim. Satarım arabamı! Limitini doldurdu bende, haz almıyorum. Daha sofistik olsun istiyorum. Ekmek mayalamak, yoğurt çalmak istiyorum… Birde bisiklet kullanmak! Önünde sepeti olsun! Belki bana o bisikleti alacak yoldaş denk gelir semerimde! Gelmezse de canı sağolsun! Ben kendimi bulmak adına çıktım bu yola, bir Bodrum çağırıyor beni bir Muğla, bir de Fethiye … Marmaris kulağıma fısıldıyor gel diye … Yankıları sürükler beni nede olsa ✌

Özen ACAR